റവ. ഡോ. ദേവമിത്ര നീലങ്കാവില്‍

ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യു​​ടെ ജ​​ന​​നം പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ പൂ​​ർ​​ത്തീ​​ക​​ര​​ണ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. പാ​​പം ചെ​​യ്ത മ​​നു​​ഷ്യ​​നെ പ​​റു​​ദീ​​സ​​യി​​ൽ​​നി​​ന്നു പു​​റ​​ത്താ​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നു​മു​​ന്പ് ദൈ​​വം ഒ​​രു ര​​ക്ഷ​​ക​​നെ വാ​​ഗ്ദാ​​നം ചെ​​യ്യു​​ന്നു​​ണ്ട് (ഉ​​ത്പ​​ 3:15).

ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​ന​​മാ​​ണ് സ്ത്രീ​​ക​​ളി​​ൽ അ​​നു​​ഗൃഹീ​​ത​​യാ​​യ പ​​രി​​ശു​​ദ്ധ ക​​ന്യ​​കാ​​മ​​റി​​യ​​ത്തി​​ന്‍റെ മ​​ക​​നാ​​യ, ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​നാ​​യ ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യി​​ലൂ​​ടെ സം​​ഭ​​വി​​ച്ച​​ത്. ത​​ന്‍റെ കു​​രി​​ശി​​ലെ മ​​ര​​ണം​​വ​​ഴി ഈ​​ശോ പി​​ശാ​​ചി​​ന്‍റെ ത​​ല ത​​ക​​ർ​​ത്തു, ആ​​ധി​​പ​​ത്യം ഇ​​ല്ലാ​​താ​​ക്കി. കാ​​ര​​ണം പി​​ശാ​​ചി​​ന്‍റെ പ്ര​​വൃ​​ത്തി​​ക​​ളെ ന​​ശി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നു​​വേ​​ണ്ടി​​യാ​​ണ് ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​നാ​​യ ഈ​​ശോ പ്ര​​ത്യ​​ക്ഷ​​നാ​​യ​​ത് ’ (1 യോ​​ഹ​​ 3:5).

ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​ന്‍റെ മ​​നു​​ഷ്യാ​​വ​​താ​​ര​​ത്തി​​നാ​​യി ഒ​​രു വം​​ശ​​ത്തെ ഒ​​രു​​ക്കാ​​ൻ അ​​ബ്രാ​​ഹ​​ത്തെ വി​​ളി​​ച്ച് വേ​​ർ​​തി​​രി​​ച്ച ദൈ​​വം അ​​ബ്രാ​​ഹ​​ത്തി​​നു ന​​ൽ​​കി​​യ അ​​നു​​ഗൃഹ​​ത്തി​​ൽ ഇ​​പ്ര​​കാ​​രം പ​​റ​​യു​​ന്നു, ‘നി​​ന്നി​​ലൂ​​ടെ ഭൂ​​മു​​ഖ​​ത്തെ വം​​ശ​​മെ​​ല്ലാംഅ​​നു​​ഗ്ര​​ഹീ​​ത​​മാ​​കും’ (ഉ​​ത്പ​​ 12:3). സ​​ക​​ല ജ​​ന​​ത​​ക​​ൾ​​ക്കു​​മു​​ള്ള അ​​നു​​ഗ്ര​​ഹം സാ​​ധ്യ​​മാ​​യ​​ത് ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യി​​ലൂ​​ടെ​​യാ​​ണ്. അ​​തു​​കൊ​​ണ്ടാ​​ണ് ശി​​മ​​യോ​​ൻ ഉ​​ണ്ണീ​​ശോ​​യെ കൈ​​ക​​ളി​​ൽ എ​​ടു​​ത്തു​​കൊ​​ണ്ട് പാ​​ടി​​യ​​ത്, ‘ക​​ർ​​ത്താ​​വേ അ​​വി​​ടത്തെ വാ​​ഗ്ദാ​​നം അ​​നു​​സ​​രി​​ച്ച് ഇ​​പ്പോ​​ൾ ഈ ​​ദാ​​സ​​നെ സ​​മാ​​ധാ​​ന​​ത്തി​​ൽ വി​​ട്ട​​യ​​ക്ക​​ണ​​മേ. എ​​ന്തെ​​ന്നാ​​ൽ, സ​​ക​​ല ജ​​ന​​ത​​ക​​ൾ​​ക്കും​​വേ​​ണ്ടി​​യു​​ള്ള ര​​ക്ഷ എ​​ന്‍റെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ൾ ക​​ണ്ടു​​ക​​ഴി​​ഞ്ഞു ’ (ലൂ​​ക്കാ 2:28-30).

മ​​ത്താ​​യി​​ശ്ലീ​​ഹാ അ​​റി​​യി​​ച്ച സു​​വി​​ശേ​​ഷ​​ത്തി​​ൽ ആ​​ദ്യ​​ന്തം പ​​ഴ​​യ​​നി​​യ​​മം ഉ​​ദ്ധരി​​ച്ചു​​കൊ​​ണ്ട്, ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ പൂ​​ർ​​ത്തീ​​ക​​ര​​ണ​​മാ​​ണ് എ​​ന്നു സ​​മ​​ർ​​ഥി​​ക്കാ​​ൻ ശ്ര​​മം ന​​ട​​ത്തി​​യി​​ട്ടു​​ണ്ട്. വാ​​സ്ത​​വ​​ത്തി​​ൽ അ​​ത് അ​​ങ്ങ​​നെ​​യാ​​ണു​​താ​​നും. ഈ ​​രക്ഷക​​ന്‍റെ ദൗ​​ത്യ​​ത്തെ​​പ്പ​​റ്റി ഏ​​ശ​​യ്യ പ്ര​​വാ​​ച​​ക​​ൻ ഇ​​പ്ര​​കാ​​രം പ്ര​​വ​​ചി​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു, ‘ക​​ർ​​ത്താ​​വി​​ന്‍റെ ആ​​ത്മാ​​വ് എ​​ന്‍റെ മേ​​ലു​​ണ്ട്. ദ​​രി​​ദ്ര​​രെ സു​​വി​​ശേ​​ഷം അ​​റി​​യി​​ക്കാ​​ൻ അ​​വി​​ടന്ന് എ​​ന്നെ അ​​ഭി​​ഷേ​​കം ചെ​​യ്തി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. ബ​​ന്ധി​​ത​​ർ​​ക്കു മോ​​ച​​ന​​വും അ​​ന്ധ​​ർ​​ക്ക് കാ​​ഴ്ച​​യും അ​​ടി​​ച്ച​​മ​​ർ​​ത്ത​​പ്പെ​​ട്ട​​വ​​ർ​​ക്ക് സ്വാ​​ത​​ന്ത്ര്യ​​വും ക​​ർ​​ത്താ​​വി​​ന് സ്വീ​​കാ​​ര്യ​​മാ​​യ വ​​ത്സ​​ര​​വും പ്ര​​ഖ്യാ​​പി​​ക്കു​​വാ​​ൻ അ​​വി​​ടു​​ന്ന് എ​​ന്നെ അ​​യ​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു’ (ലൂ​​ക്കാ 4:18-19; ഏ​​ശ​​ 61:1-2). ‘അ​​പ്പോ​​ൾ അ​​ന്ധ​​രു​​ടെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ൾ തു​​റ​​ക്ക​​പ്പെ​​ടും ബ​​ധി​​ര​​രു​​ടെ ചെ​​വി അ​​ട​​ഞ്ഞി​​രി​​ക്കു​​ക​​യി​​ല്ല. മു​​ട​​ന്ത​​ർ മാ​​നി​​നെ​​പ്പോ​​ലെ കു​​തി​​ച്ചു​​ചാ​​ടും. മൂ​​ക​​ന്‍റെ നാ​​വ് സ​​ന്തോ​​ഷ​​ഗീ​​തം ആ​​ല​​പി​​ക്കും.’ (ഏ​​ശ​​ 35:5-6).


ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യു​​ടെ ജ​റൂസ​​ലെം പ്ര​​വേ​​ശ​​നം, പീ​​ഡാ​​നു​​ഭ​​വം, മ​​ര​​ണം, ക​​ബ​​റ​​ട​​ക്കം, ഉ​​ത്ഥാ​​നം എ​​ന്നീ സം​​ഭ​​വ​​ങ്ങ​​ളെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചും പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ൾ പ​​ഴ​​യ​​നി​​യ​മ​​ത്തി​​ൽ ക​​ണ്ടെ​​ത്താ​​വു​​ന്ന​​താ​​ണ്.

ഇവയിൽ ന​​ല്ലൊ​​രു പ​​ങ്കും ഏ​​ശ​​യ്യ പ്ര​​വാ​​ച​​ക​​ന്‍റെ പു​​സ്ത​​ക​​ത്തി​​ലും ദാ​​വീ​​ദി​​ന്‍റെ സ​​ങ്കീ​​ർ​​ത്ത​​ന​​ങ്ങ​​ളി​​ലു​​മാ​​ണ് നാം ​​ക​​ണ്ടു​​മു​​ട്ടു​​ക. ഈ​​ശോ​​യു​​ടെ ജ​​ന​​ന​​ത്തി​​നു നൂ​​റ്റാ​​ണ്ടു​​ക​​ൾ​​ക്കു മു​​ന്പ് ന​​ട​​ത്ത​​പ്പെ​​ട്ട​​വ​​യാ​​ണ് ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ൾ. ഒ​​രു വ്യ​​ക്തി​​യു​​ടെ ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ലെ സം​​ഭ​​വ​​ങ്ങ​​ൾ ജ​​ന​​നം മു​​ത​​ൽ സ്വ​​ർ​​ഗാ​​രോ​​ഹ​​ണം വ​​രെ നൂ​​റ്റാ​​ണ്ടു​​ക​​ൾ​​ക്കു​മു​​ന്പ് പ്ര​​വ​​ചി​​ക്ക​​പ്പെ​​ടു​​ക എ​​ന്ന​​ത് കേ​​ട്ടു​​കേ​​ൾ​​വിയി​​ല്ലാ​​ത്ത ഒ​​രു പ്ര​​തി​​ഭാ​​സ​​മാ​​ണ്. പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ൾ ദൈ​​വ​​ഹി​​ത​​മാ​​ണ്. ന​​മ്മെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചും ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന് ആ​​ഗ്ര​​ഹ​​ങ്ങ​​ളു​​ണ്ട്.

പ​​ദ്ധ​​തി​​ക​​ളു​​ണ്ട്. പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ പൂ​​ർ​​ത്തീ​​ക​​ര​​ണ​​മാ​​യ ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യു​​ടെ ജ​​ന്മോ​​ത്സ​​വം ആ​​ഘോ​​ഷി​​ക്കു​​ന്ന ഈ​​യ​​വ​​സ​​ര​​ത്തി​​ൽ ന​​മ്മെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചു​​ള്ള ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന്‍റെ ആ​​ഗ്ര​​ഹ​​ങ്ങ​​ളും പ​​ദ്ധ​​തി​​ക​​ളും വി​​വേ​​ചി​​ച്ച​​റി​​യാ​​നും അ​​ത് പൂ​​ർ​​ത്തി​​യാ​​ക്കാ​​നും ന​​മു​​ക്ക് പ​​രി​​ശ്ര​​മി​​ക്കാം.