ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ൽ..
ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ ചു​മ​ക്കാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തെ നാം ​അ​നു​വ​ദി​ച്ചാ​ൽ ആ ​ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പ​രി​ഹാ​രം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ അ​വി​ടന്നു ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കും. ആ ​സ​ഹാ​യം ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ക്കു​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രി​ലൂ​ടെ​യു​മാ​യി​രി​ക്കും.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രു ദ​രി​ദ്ര​ൻ ഒ​രു വ​ലി​യ ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ടും ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ടി​ന്‍റെ ഭാ​ര​വും വെ​യി​ലി​ന്‍റെ ചൂ​ടും അ​യാ​ളെ ഏ​റെ ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ആ ​ദു​ർ​ഘ​ട​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ഒ​രു കു​തി​ര​വ​ണ്ടി ക​ട​ന്നു​വ​ന്ന​ത്. ധ​നി​ക​നാ​യ ഒ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു ആ ​കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ലെ യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​ൻ.

കു​തി​ര​വ​ണ്ടി ആ ​ദ​രി​ദ്ര​ന്‍റെ സ​മീ​പ​മെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യു​ടെ പി​ന്നി​ൽ സ്ഥ​ല​മു​ണ്ട്. ക​യ​റി​യി​രു​ന്നു വി​ശ്ര​മി​ച്ചു യാ​ത്ര​ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളൂ.' ധ​നി​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ, ദ​രി​ദ്ര​ൻ കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യു​ടെ പി​ന്നി​ൽ ക​യ​റി​യി​രു​ന്നു.

കു​റേ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ധ​നി​ക​ൻ പി​ന്നി​ലേ​ക്കു തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി. അ​പ്പോ​ൾ, ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അ​ന്പ​ര​പ്പി​ച്ചു. ആ ​ദ​രി​ദ്ര​ൻ ത​ന്‍റെ ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ട് ത​ല​യി​ൽ ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യു​ടെ പി​ൻ​ഭാ​ഗ​ത്ത് ഇ​രു​ന്നി​രു​ന്ന​ത്!. "സു​ഹൃ​ത്തേ, നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ട് താ​ഴെ​വ​ച്ച് വി​ശ്ര​മി​ക്കാ​മ​ല്ലോ. അ​വി​ടെ ധാ​രാ​ളം സ്ഥ​ല​മു​ണ്ട​ല്ലോ.'- ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

ഭാ​രം ചു​മ​ക്ക​ൽ

ഉ​ട​നെ ദ​രി​ദ്ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: "എ​ന്നെ കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ൽ ക​യ​റ്റി​യ​ത് അ​ങ്ങ​യു​ടെ വ​ലി​യ ഒൗ​ദാ​ര്യ​മാ​ണ്. അ​തി​ന് എ​നി​ക്കു ന​ന്ദി​യു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, ക്ഷീ​ണി​ച്ച​വ​ശ​രാ​യ കു​തി​ര​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ട് എ​ന്‍റെ ഭാ​ണ്ഡം​കൂ​ടി ചു​മ​പ്പി​ക്കാ​ൻ മ​ന​സു വ​രു​ന്നി​ല്ല. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്, ഞാ​ൻ​ത​ന്നെ എ​ന്‍റെ ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ട് ചു​മ​ക്കാ​മെ​ന്നു ക​രു​തി​യ​ത്.'

അ​പ്പോ​ൾ, ധ​നി​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: "നി​ങ്ങ​ൾ എ​ന്താ​ണു ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​ത്? ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ട് നി​ങ്ങ​ൾ ത​ല​യി​ൽ​വ​ച്ചു കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ൽ യാ​ത്ര​ചെ​യ്യു​ന്പോ​ൾ ആ ​ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ടി​ന്‍റെ ഭാ​ര​വും കു​തി​ര​ക​ൾ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് വ​ലി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ന്തേ നി​ങ്ങ​ൾ അ​തു മ​റ​ന്നു​പോ​യി?'

കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ൽ ക​യ​റി​യി​ട്ടു ഭാ​രം ഇ​റ​ക്കി​വ​യ്ക്കാ​തെ അ​തു ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു യാ​ത്ര​ചെ​യ്ത മ​നു​ഷ്യ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും ന​മു​ക്കു തോ​ന്നു​ക പു​ച്ഛ​മോ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ സ​ഹ​താ​പ​മോ ആ​യി​രി​ക്കും. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ, എ​ന്തു വി​വ​ര​ക്കേ​ടാ​ണ് അ​യാ​ൾ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്നാ​യി​രി​ക്കും നാം ​ചോ​ദി​ക്കു​ക. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ൾ ഓ​ർ​മി​ക്ക​ണം നാം ​ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​തും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തും പ​ല​പ്പോ​ഴും ഈ ​ദ​രി​ദ്ര​നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണെ​ന്ന്.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ എ​ന്തെ​ല്ലാം ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്? ക​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യ കാ​ല​ത്തെ ന​മ്മു​ടെ വീ​ഴ്ച​ക​ളും ഇ​ന്ന​ത്തെ ന​മ്മു​ടെ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക​ളും വ​രും​നാ​ളു​ക​ളി​ലെ അ​വ്യ​ക്ത​ത​ക​ളു​മൊ​ക്കെ ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ട​ല്ലേ ന​മ്മു​ടെ യാ​ത്ര എ​പ്പോ​ഴും?

എ​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ താ​ങ്ങാ​ൻ അ​തി​ശ​ക്ത​നാ​യ ദൈ​വം ന​മ്മോ​ടൊ​പ്പം ഉ​ണ്ടെ​ന്ന​തു നാം ​മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. അ​വി​ടന്ന​ല്ലേ താ​ങ്ങി​നി​ർ​ത്തു​ന്ന​ത്? അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ഭാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ർ​ത്തു നാം ​എ​ന്തി​ന് ആ​കു​ല​പ്പെ​ട​ണം? ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ദൈ​വ​ത്തെ ഏ​ല്പി​ച്ച് അ​വി​ടത്തോ​ടൊ​പ്പം യാ​ത്ര ചെ​യ്യു​ക​യ​ല്ലേ നാം ​വേ​ണ്ട​ത്?

നാം ​ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ലാ​ണു സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ മു​ഴു​വ​ൻ താ​ങ്ങു​ന്ന​തു ദൈ​വ​മാ​യി​രി​ക്കും. അ​പ്പോ​ൾ, ന​മ്മു​ടെ ഭാ​രം ല​ഘു​വാ​യി മാ​റും. ത​ന്മൂ​ല​മ​ല്ലേ, ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു​നാ​ഥ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, "അ​ധ്വാ​നി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ഭാ​രം ചു​മ​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​യ നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും എ​ന്‍റെ അ​ടു​ക്ക​ൽ വ​രു​വി​ൻ. ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാം' (മ​ത്താ​യി 11:28). ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ ചു​മ​ക്കാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തെ നാം ​അ​നു​വ​ദി​ച്ചാ​ൽ ആ ​ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പ​രി​ഹാ​രം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ അ​വി​ടന്നു ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കും. ആ ​സ​ഹാ​യം ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ക്കു​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രി​ലൂ​ടെ​യു​മാ​യി​രി​ക്കും.

ഭാ​രം കു​റ​യു​ന്ന​തി​ങ്ങ​നെ

മു​ക​ളി​ല​ത്തെ ക​ഥ​യി​ലേ​ക്കു ന​മു​ക്കു മ​ട​ങ്ങി​വ​രാം. ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ൻ ത​ന്‍റെ ഭാ​ണ്ഡ​ക്കെ​ട്ടു ചു​മ​ന്നു വ​ല​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ദൈ​വം അ​യാ​ളു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തി​നെ​ത്തി​യ​ത് ആ ​വ​ഴി​വ​ന്ന ധ​നി​ക​നാ​യ യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​നി​ലൂ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ത് ആ ​ദ​രി​ദ്ര​ൻ മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യോ എ​ന്ന​തു ക​ഥ​യി​ൽ വ്യ​ക്ത​മ​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ ​സ​ഹാ​യം ല​ഭി​ച്ച​ത് ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ​രി​പാ​ല​ന​യു​ടെ ത​ണ​ലി​ലാ​ണെ​ന്നു വ്യ​ക്തം. ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​നെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ ആ ​കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ൽ യാ​ത്ര​ചെ​യ്ത​യാ​ളെ ദൈ​വം വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ ​സം​ഭ​വം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന മ​റ്റൊ​രു യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മു​ണ്ട്. അ​താ​യ​ത്, മ​റ്റു മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു ദൈ​വം ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ ചു​മ​ക്കു​വാ​ൻ ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഭാ​രം ചു​മ​ക്കാ​ൻ ദൈ​വം ന​മു​ക്ക് അ​വ​സ​രം ത​രു​ന്പോ​ൾ അ​തി​നു മു​ന്നി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​ക​ത​ന്നെ വേ​ണം. കാ​ര​ണം, നാം ​പ​ര​സ്പ​രം ഭാ​രം വ​ഹി​ക്കാ​ൻ സ​ഹാ​യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ഗ്ര​ഹം. ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: "പ​ര​സ്പ​രം ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ വ​ഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ക്രി​സ്തു​വി​ന്‍റെ നി​യ​മം പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കു​വി​ൻ' (ഗ​ലാ​ത്തി​യ 6:2).

പ​ര​സ്പ​രം ഭാ​ര​ങ്ങ​ൾ വ​ഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്പോ​ഴും ഓ​ർ​മി​ക്കേ​ണ്ട മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. ദൈ​വം ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ത്ത ഒ​രു ഭാ​ര​വും നാം ​ചു​മ​ക്ക​രു​ത് എ​ന്ന​താ​ണ്. അ​തി​ൽ ഏ​റ്റ​വും മു​ൻ​പ​ന്തി​യി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു ന​മ്മു​ടെ പാ​പ​ഭാ​ര​മാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ പാ​പ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​ശ്ചാ​ത്ത​പി​ച്ച് അ​വ ഏ​റ്റു​പ​റ​ഞ്ഞ് പ​രി​ഹാ​രം ചെ​യ്യാ​ൻ ത​യാ​റാ​യി ആ ​പാ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​രം ദൈ​വ​ത്തി​നു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് അ​വി​ട​ത്തെ ആ​ഗ്ര​ഹം. അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​ന്പോ​ഴാ​ണ് മ​ന​സ് ശാ​ന്ത​വും ഭാ​ര​ര​ഹി​ത​വു​മാ​കു​ന്ന​ത്.

ന​മ്മു​ടെ കോ​പ​വും വൈ​രാ​ഗ്യ​വും ക്ഷ​മി​ക്കാ​നു​ള്ള മ​ന​സി​ല്ലാ​യ്മ​യും ന​മ്മു​ടെ ആ​കു​ല​ത​ക​ളു​മൊ​ക്കെ പ​ല​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ വ​ലി​യ ഭാ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണ്. ഇ​വ​യൊ​ന്നും ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു ന​ട​ക്ക​രു​തെ​ന്നാ​ണ് ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ഗ്ര​ഹം. ഇ​വ​യെ​ല്ലാം ദൈ​വ​ത്തി​നു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്താ​ൽ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം എ​ത്ര​യോ ഭാ​ര​ര​ഹി​ത​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു! ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കു​തി​ര​വ​ണ്ടി​യി​ൽ ന​മു​ക്കു യാ​ത്ര​ചെ​യ്യാം. ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ര​മെ​ല്ലാം ആ ​വ​ണ്ടി​യി​ൽ ഇ​റ​ക്കി​വ​യ്ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര​യി​ലെ ഭാ​രം ഏ​റെ ല​ഘൂ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ